در آینه دختری با موهای خرمایی را دیدم ،
شقیقه اش پر بود از موهای سپید
صورت جوانی داشت
چشمانش از شهوت خمار شده بود
پریشان بود
و کمی مست
هرچه میگفتم تکرار میکرد . . .
اشک میریخت
عمیــــــــق به سیگارش پــــُک میزد . . .
خدا شفایش دهد دیوانه را . . .

برایش دعا کنید

دوستی تعریف میکرد دو سال پیش که رفته بودم آسایشگاه سالمندان با این خانم مواجه شدم. بابک، مسئول آسایشگاه گفت الان سه ساله اینجاست ولی حرف نمیزنه! حتی یک کلمه! پرسیدم یعنی لالِ ؟ گفتند نه، آخرین کلماتی که گفت، خداحافظی با خانواده ش بود وقتی اوردنش اینجا!!! خیلی خوب و گرم! اون روز خیلی باش حرف زدم. هیچی نمیگفت. فقط وقتی ازش پرسیدم: \" از چیزی ناراحتی که حرف نمیزنی؟\" سرش رو اندخت پایین و خیلی نا محسوس سر تکون داد! ...... گذشت... دیروز رفته بودم آسایشگاه! دیدمش! هنوز هم حرف نمیزد! گل رو بش دادم و گفتم من رو یادته؟ چیزی نگفت. خیره شده بود به دوربینم که روی دوشم بود. یه کم پیشش نشستم. وقتی خواستم برم اتفاقی افتاد که شکّه م کرد!!! سست شدم! دستام میلرزید! صداش بم و خش دار بود مثل کسایی که از خواب بیدار میشن... گفت ازم عکس بگیر!!! خیلی دست پاچه ازش این عکس رو گرفتم! هرچی بعدش باش حرف زدم دیگه هیچی نگفت!!!!

امروز صبح با این اس ام اس بابک بیدار شدم: Emad pirezane ke baat harf zad emrooz sobh mord:(

ماسه ها فراموشکار ترین رفیقانند 

پا به پایت می آیند 

آنقدر که گاهی سماجتشان در همراهی حوصله ات را سر میبرد 

اما کافیست تا اندک بادی بوزد 

یا خرده موجی برخیزد 

تا برای همیشه از حافظه ی ضعیفشان ، ردپایت پاک شود 

اما .... 

ما از نسل ماسه نیستیم 

از نسل صدفیم 

صدفهایی که به پاس اقامتی یک روزه 

تا دنیا دنیاست صدای دریا را برای هر گوش شنوایی زمزمه میکنند...     

از شکم مادر متولد شد فاحشه نبود
فاحشه شد
وقتی تنش را لخت در خدمت عشقش گذاشت
فاحشه نبود
وقتی فاحشه شد که از ترس مامورین به خانه پناه برد
وقتی طمع سکس را چشید که لب بر لبهای دیگری گذاشت
کی به فاحشگی انداختت
چشمهایت را باز کن کسی که تنت را بهش هدیه دادی
کسی که شب تا صبح برهنه در اغوشش بودی
کسی که اول برایش عشق بودی
اخر برایش سرگرمی
اکنون معنی فاحشگی را میفهمد
اکنون که عشقش در حال فاحشه کردن دیگریست

یه وقتایی هست که درد تنهایی آدم N برابر میشه....
مثل وقتی که
پر از حرفی....
پر از بغضی ...
پر از اشکی.....
ولی تنها جایی که داری یه دیوار مجازیه..
که روش بنویسی...
ولی میدونی چیه رفیق؟
یه وقتایی لایک و کامنت جواب حال خراب آدم و نمیده....
یه آدم واقعی رو میخوای که بیاد بشینه روبروت...
نگاهش واقعی باشه
حسش واقعی باشه ...
نگرانیش برای تو واقعی باشه...
نمیگم حتما عشق باشه.... یه دوست خوب باشه....
چی بگم ....هی ...
اینقدر همه چیزا مجازیه که کم کم داره حسهای واقعی از یادمون میره انگار...!!!

من تا فراموشی ِ تو هزار خواب ِ رو نشده در آستینم دارم 

شب های بی تو باید آنقدر آناکارنینا بخوانم ....

آنقدر ربه کا را از خودکشی نجات دهم ... تا باور کنم 

عشق در کتاب ها در دست ویرایش مانده 

اینگونه می پرم .... از خواب تو تا سطر ِ بعدی در صفحه ای 

که زیر ِ بار چاپ نرفته است

شکست سکوتم
اینک درخت های بارور باور

در مسیر جاده های نمناک عشق سیاه پوشیدند

و ما هر کدام کوله بار جوانی دیگری بر دوش

از شیب تند عاطفه

با پاهایی چوبین

و دست هایی چون پیچک

و چشم هایی متورم از حجم عشق می گذریم

** ** **

انگار در ادامه ی این راه

چیزی نمانده است جز مشتی خاکستر

آنسان که زیر پوشش خاکستر

چیزی نمانده است جز خاکستر

** ** **

ما ناگزیزیم متوقف شویم

روی عقربه های سیاه ساعت

عصا به دست

یا ناگزیریم که برگردیم

و سالهای کشنده ی عادت را

به سوگ بنشینیم

دلگیرو دلسردم...

دلم را به دستانت سپردم...

ندانستم دستانت آشیانه دل دیگریست...

ندانستم یا خودم را به ندانستن زدم...

نمیدانم شاید چون دلم تنهاست تورا انتخاب کردم...

یاکه شاید واقعاَ همانطور که گفتی عاشقم هستی ، عاشقت شدم...

من نیز تورا برای عشقی بی انتها انتخاب کردم...

ولی چه زود به انتها رسیدی...

آری این تقدیر من است که زندگی کنم بدون آنکه معنای عشق واقعی را احساس کنم...

آرزو می کنم با آنکس که ادعا می کند تورا دوست دارد خوشبخت و شاد باشی...

شب های من هم اینگونه میگذرد 
در این شهر شلوغ کسی هم پیش من نیست 

...

قفس افتاد و شکست و ، آینه افتاد و ترک خورد ...!
تازه فهمیدم دروغ بود ، دنیایی که ساخته بودم ...

ﺯﺧﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺰﻩ ﻣﺰﻩ ﺍﺵ ﮐﻦ،
ﺣﺘﻤﺎ ﻧﻤﮑﺶ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ

یک روز دلت
چنان هوای دستانم را خواهد كرد
كه چشمانت را ببندی و
خالی از هرفكر ديگرى
زير آوازی بزنی
كه هيچگاه فرصت نشد
با هم بخوانيمش...
يک روز
به هر دليلى
اشک
از چشمانت جارى خواهد شد و
دستى براى پاک كردنش
از دستانت
سبقت نخواهد گرفت
آن روز است
كه دلتنگم می شوى.
چيزى نيست
چشمانت را ببند و
بخواب
تو عادت دارى
زود فراموش خواهى كرد...

پسر ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺗﺎﺑﻔﻬﻤﻰ ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﭘﺪﺭ ﭼﻘﺪﺭ ﺳﺨﺘﻪ ...
ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻰ 2 ﺳﺎﻝ ﺗﻨﻬﺎﻯ ﺗﻨﻬﺎ ﻏﺮﺑﺖ ﺳﺮﺑﺎﺯﻯ ﻛﺸﻴﺪﻥ ﭼﻘﺪ
ﺳﺨﺘﻪ ...
ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻰ ﺩﻟﻬﺮﻩ ﺷﻐﻞ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﻘﺪ ﺳﺨﺘﻪ ...
ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻰ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﭘﻮﻝ ﭼﻘﺪ
ﺳﺨﺘﻪ ...
ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻲ بوق زدن پشت ماشین عروس عشقت چه حالی داره
ﺑﭽﻪ ﭘﻮﻟﺪﺍﺭ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﭼﻘﺪ ﺳﺨﺘﻪ ...
ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﺑﻔﻬﻤﻲ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺑﻐﺾ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺴﺨﺮﺕ ﻧﻜﻨﻦ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻩ
ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﻜﻨﻪ ﭼﻘﺪ ﺳﺨﺘﻪ ...
ﭘﺴﺮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻰ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺮﺍ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ
ﻋﺸﻘﺖ ﭼﻘﺪ ﺳﺨﺘﻪ ...
ﺁﺭﻩ ﻣﻦ ﭘﺴﺮﻡ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﻰ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮒ
ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﻭ ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ

چه کسی میگوید که گرانی شده است ؟دوره ارزانی است....
دل شکستن ارزان ، دل ربودن ارزان ، دوستی ها ارزان..
.آبرو ، قیمت یک تکه نان و دروغ از همه چیز ارزان تر
قیمت عشق چقدر کم شده است ! 
کمتر از آب روان..و چه تخفیف بزرگی خورده است
قیمت هر انسان.

انقد تو زندگیش سختی کشیده بود که دفعه اولی که باهاش قهر کردم اسمس داد : 
از این بدترهاش سرم اومده...!
ولی لذت ناز کردنو ازت نمی گیرم ، حاضر شو دارم میام دنبالت...

حالا که نیستی
دیگر چه فرقی می کند
روز باشد یا شب
بهار باشد یا پاییز

قصه این است
که در گذر همۀ فصل ها
من دلم فقط تو را می خواهد

اگه همه ی دنیا کنارت باشن ،
.
همیشه دلتنگ کسی میشی که
.
.
.
.
.
.
.
.
نمیتونی کنارش باشی !!!

دلـم " کما " می خواهـد!
از آ نهایی که دکتر می گوید :
متأسفم ....!!
فقط برایش دعــا کنید...!!