من یه بهمنی ام ...

من یه بهمنی ام ...
به ظاهر شاید مغرور باشم ولی هیچ گاه دیگران را از بالای خود نگا نمیکنم.
شاید کمی عصبی باشم ولی همنشینان من متوجه مهربان بودنم هستند.
در اولین نگاه همگان از من بدشان می آید ولی به مرور زمان همین آدم ها مرا همدردی صمیمی کشف میکنند.
خواب هایم ،تفکر هایم همگی حقیقتی عینی دارند .
با دیدن صحنه های غم انگیز و ناخوش دلم به درد می آید و مدت ها طول میکشد تا ازیاد ببرم.
غرورم اجازه نمیدهد بیش از حد به دیگران ابراز علاقه کنم ،در حالی که مایلم به انجام این کار.
گرچه دیگران پشت سرم حرف های زیادی میگویند ،ولی من پشت سرشان چیزی نمیگویم چون از همه ی آنها جلو ترم .
من یه بهمنی ام جــــــــــــــــــــــــــــذا بــــــــــــــــــ و تنها ............