کاش اون شب کنارم بودید....

وقتی بی کس و تنها باشی..
نه زمان میشناسی نه مکان..
روی کاناپه خوابم برده بود...
هوا تاریک بود..
صدای ماشین و مردم توی کوچه خیابون به گوشم میرسید..
پس میشه حدس زد اول شبه...
تلویزیون روشن بود..
سیگار و قهوه ی سرد روی میز بود..
صحنه ی خیلی خیلی تکراری بود..
بلند شدم و رفتم طرف اتاق تا آماده بشم برم بیرون از خونه..
تو خونه های این شهر لعنتی نمیشه تنها نشست..
لباسمو پوشیدم و رژ لبمو برداشتم که بزنم..
لبم ترک ترک و پوست پوست شده بود
با دستم لمسش کردم..
چقدر زبر و خشنه...
چه بی توجه بودم نسبت به خودم...
چقدر عوض شدم..
موهام بلند و بهم ریخته است..
شونه رو برداشتم که شونه کنم اما دردم میگرفت..
سه قسمتش کردم موهامو که ببافم..
بهترین راه برای مرتب کردنش همین بود فعلا...
موهامو وقتی میبافتم بهم میگفت بهت میاد...
دستاشو میذاشت زیر چونه اش و بهم خیره میشد...
منم با یه لبخند پاسخگوی نگاهش بودم...
بره گم شه !
هرچی بدبختی دارم زیر سر اون آشغاله !
حماقت..
حماقت..
تقصیر اون نیستا...
من احمق بودم !
بغض و اشکم امون نداد...
چهره اش و خنده هاش میومد جلوی چشمم
ازش متنفرم !!!!
قیچی رو برداشتم و تیکه تیکه موهامو قیچی کردم..
موهامم منو یاد اون مینداخت...
نمیخواستم باشن...
........
رفتم یه دوش گرفتم و
خودمو تو آینه نگاه کردم..
حالا شد ! همینه !
آماده رفتن شدم...
نگاه ها از سنگینی هم سنگین تر شده بود..
اما اصلا برام مهم نبود..
یه پاکت سیگار گرفتم و رفتم طرف بام..
دخترا و پسرا جمع بودن...
امشب میخواستم به هیچی فکر نکنم...
سیگار رو کشیدم و به تهی فکر میکردم...
ناموفق بود..
یهو چهره ی مامان..
بابا...
خدام و اعتقاداتم...
اون..
دوستام...
........
زن شدنم..
مادر شدنم...
*نده خونه...
فاح*شه شدنم...
از دست دادن بابا...
تنفر توی چشای داداش..
نا امید شدنم از خدا...
تنهاییم...
بی کسیم...
بدبختیم...
گندت بزنن !!
.........................
کاش اون شب کنارم بودید....

..:: نویسنده ::..